Justyna Wesoła, "Hiszpańskie wykrzykniki w polskiej praktyce przekładowej", Oficyna Wydawnicza Leksem, Łask 2010.

Wciąż nie do końca wyjaśniona natura wykrzykników (...) sprawia, że ich definicja pozostaje dotychczas przedmiotem dyskusji. Obserwowany w ostatnich latach wzrost zainteresowania tymi jednostkami zaowocował stosunkowo licznymi opracowaniami na temat wykrzykników i przyczynił się do znacznego rozwoju wiedzy o ich właściwościach fonetycznych, morfologicznych, składniowych, semantycznych i pragmatycznych. Bardzo nieliczne pozostają wciąż jednak prace poświęcone funkcjonowaniu wykrzykników w tekście, a także problemom ich przekładu (...).

Niniejsza rozprawa stanowi pierwszą próbę analizy wykrzykników hiszpańskich w kontekście ich polskiej praktyki przekładowej. Jej celem jest: 1. charakterystyka interiekcji hiszpańskich ze względu na: a) częstotliwość występowania (w perspektywie diachronicznej), b) możliwe znaczenia, c) sposób funkcjonowania w trzech różnych rodzajach literackich (dramacie, epice i liryce), oraz 2. ustalenie, jakie sposoby i dlaczego są stosowane w przekładzie wykrzykników, a następnie próba przyporządkowania poszczególnym interiekcjom właściwych polskich ekwiwalentów tłumaczeniowych. Ponadto spróbujemy zaobserwować indywidualne preferencje poszczególnych autorów i tłumaczy. Być może przeprowadzone analizy pozwolą nam również sformułować pewne ogólne wnioski na temat wykrzykników.

Ze Wstępu