Elżbieta Skibińska, "Kuchnia tłumacza. Studia o polsko-francuskich relacjach przekładowych", Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, Kraków 2008.

Do listy metafor służących nazywaniu pracy tłumacza - i podkreślaniu różnych jej aspektów - książka ta dodaje jeszcze jedną: tłumacz to kucharz.

Jak wszyscy mistrzowie, także kucharze mają swoje sekrety, których zazdrośnie strzegą i które przekazuję tylko wybranym. Podobnie kucharze-tłumacze mniej lub bardziej chętnie dzielą się swymi doświadczeniami. Ale ich dzieło (tu zaś zaliczamy i przekłady Fausta czy Boskiej Komedii, i tłumaczenia popularnych powieści, i anonimowe instrukcje obsługi czy informatory biur podróży), opublikowane i dostępne, umożliwia pośrednio poznanie warsztatu zarówno indywidualnego tłumacza, jak i ogólniejszych reguł i norm rządzących praktyką przekładową.

Tłumaczenie traktuje się w tej książce na dwa sposoby. Po pierwsze - jako pewne działanie społeczne i kulturowe: wówczas ogląda się je z zewnątrz, a obserwacji poddawane są czynniki wpływające na pracę tłumaczy lub analizuje się skutki pracy różnych tłumaczy (czy też tłumacza pojmowanego jako funkcja w akcie przekładu). Po drugie zaś - jako akt indywidualny (wówczas uwagę przyciągają konkretne przekłady).